Distortion pedaal

Distortion pedaal
In den beginne werd Distortion (vervorming) als een gebrek in het ontwerp van een versterker beschouwd en een Distortion pedaal kan je nog niet kopen. De meeste versterkers waren dus ontworpen om clean te blijven klinken. Dat veranderde drastisch toen Howlin’ Wolf in 1951 zijn Fender Deluxe op 10 zette en ‘How many more years’ opnam. Sindsdien is oversturing een vast onderdeel geworden van veel (buizen)versterkers, hoewel er ook nog steeds versterkers gemaakt worden zonder overdrive/distortion. Daarnaast zijn er ontzettend veel effectpedalen die het geluid van een overstuurde buizenversterker imiteren.

Distortion in een buizenversterker ontstaat door de buizen van de versterker te oversturen. Het signaal dat door de buis heen gaat is groter dan het maximum signaal dat de buis aan kan. Hierdoor ontstaat (asymmetrische) clipping en het resultaat hiervan is dat er boventonen ontstaan. Als dat zogenaamde ‘even harmonischen’ zijn klinkt dat als een ‘warme’ oversturing. Daarnaast is het in een buizenversterker mogelijk om zowel de voor- als de eindversterker buizen te oversturen.

Om dit effect na te bootsen maakt een Distortion pedaal vaak geen gebruik van buizen. Dit is met name onpraktisch vanwege de grote, de warmte en de kwetsbaarheid van buizen. Toch zijn er wel enkele op de markt, Mesa Boogie, Koch hebben pedalen met buizen uitgebracht. De meeste pedalen gebruiken echter op-amps, transistoren of diodes om het distortion effect na te bootsen.

Oversturing zorgt ervoor dat gitaarspelen leuk is. Met het effect maak je lekkere, vieze geluiden door de pieken van je signaal af te breken. Hierdoor ontstaan harmonische boventonen en daarnaast vaak ook compressie. Door de jaren heen zijn er iconische distortion pedalen uitgebracht, waaronder de DS-1 van Boss en de ProCo Rat.